Terwijl de Tweede Wereldoorlog dood en vernieling bracht, vond er onder de radar een gigantische kunstdrainage plaats. Vanuit de bezette gebieden versleepten de nazi’s kunst naar Duitsland om ambitieuze collecties op te zetten. Ook uit België, vaak via een omweg langs Nederland of Frankrijk. 

De Standaard-journalist Geert Sels ging in zijn boek ‘Kunst voor das Reich’ op zoek langs welke trafieken belangrijke schilderijen van Memling, Van der Weyden, Jordaens en Cranach ons land verlieten. Aan de hand van beeldmateriaal en archiefdocumenten vertelt hij hoe privéverzamelaars, kunsthandelaars en grote veilinghuizen meegingen in het nazi-programma.

Na de oorlog keerden sommige schilderijen terug naar musea in ons land. Tal van schilderijen waar we bewonderend naar kijken, zaten in de collecties van nazi-kopstukken als Hitler en Göring. Hun herkomst is onopgehelderd. Na de publicatie van ‘Kunst voor das Reich’ kregen enkele Belgische musea een claim om schilderijen terug te vragen. Over welke schilderijen gaat het, en waarom worden ze teruggevraagd? Hoe komt het dat er nog steeds schilderijen met een Belgische herkomst in onze buurlanden hangen, of in grote Amerikaanse en zelfs Russische musea? En de Belgische Memling die Hermann Göring bij zich had toen de Amerikanen hem arresteerden, waar zou die naartoe zijn?

In tegenstelling tot andere landen bleef België pijnlijk passief inzake naziroofkunst. ‘Kunst voor das Reich’ brengt een ongemakkelijke waarheid en is een stresstest voor het overheidsbeleid.